van
Hans van Buuren

“Kimberley Piek overtuigt als Charlotte”
-De Moanne, 5 april 2016-

Marie Anne Charlotte Corday d’Armont vermoordde op 13 juli 1793 revolutionair, links-extreme politicus en journalist Jean-Paul Marat in zijn bad.
Marat maakte deel uit van een radicale factie van de Jakobijnen, die verantwoordelijk was voor de bloedige moordpartijen tijdens de eerste fase van de Franse Revolutie
In haar cel, wachtend op haar onvermijdelijke executie, overpeinst Charlotte datgene wat haar nog rest: haar leven. De erg vrome Charlotte Corday dacht het revolutionaire guillotinegeweld te kunnen stoppen door Marat te vermoorden

Trailer
charlotte-in-huis-aan-huis
recensie-de-moanne

Charlotte is een theatermonoloog van 55 minuten,t gespeeld door Kimberley Piek.
Marie Anne Charlotte Corday d’Armont vermoordde op 13 juli 1793 revolutionair, links-extreme politicus en journalist Jean-Paul Marat in zijn bad.

“Ik dood er één om duizenden te sparen.”

Marat maakte deel uit van een radicale factie van de Jakobijnen, die verantwoordelijk was voor de bloedige moordpartijen tijdens de eerste fase van de Franse Revolutie
In haar cel, wachtend op haar onvermijdelijke executie, overpeinst Charlotte datgene wat haar nog rest: haar leven. 
De erg vrome Charlotte Corday dacht het revolutionaire guillotinegeweld te kunnen stoppen door Marat te vermoorden.
Zij vermoordde Marat niet alleen omdat zij hem verantwoordelijk hield voor de vele moordpartijen, maar ook om haar angst voor een totale burgeroorlog. Zij zag hem als het gezicht van de revolutie en geloofde dat zijn dood een einde zou maken aan het geweld.
Charlotte zag de waarde in elk leven. Helaas voor Marat was dit niet voor hem het geval.

Het verhaal van Charlotte staat niet op zich en is van alle tijden. Als sinds mensenheugenis gaan maatschappelijke veranderingen gepaard met veel geweld en bloedvergieten. Denk aan de Holocaust, de Armeense genocide, Sebrenica of de vele ontvoeringen en onthoofdingen door IS. Ook onlangs vloeide in het kader van iemands revolutie bloed in de straten van Parijs….en in Brussel…..

“met een geluidsdecor dat de duisternis van een gevangeniscel verschrikkelijk dichtbij brengt.“