van

Leo Reep

Een spel zonder grotesken, zonder opbouw en achtergrond.
De nadagen van Estrada gelden zowel het hotel ols de ernaar genoemde vrouw.
Het hotel is niet meer dan een goedkoop pension, de vrouw is niet meer dan een goedkope vrouw.
De dagen von hoogtij zijn voorbij. Polonaise is niet langer; de charleston is geweest.
Het hotel staat nog, de vrouw gaat nog .
En de weinige bezoekers schetsen in hun verveling hun eigen nadagen.
Een spel dat zichzelf naar het einde sleept, een einde waarvan de omvang zich slechts laat raden, in het licht van de nadagen, de nadagen van Estrada

De mens, door de natuur in het tijdelijke begrensd, geeft zich de waan, dingen te scheppen, die niet zullen vergaan.
Gustave le Bon

De nadagen van Estrada, een klucht van Leo Reep werd gemaakt voor en werd gespeeld op grote recreatieparken in Nederland.