van

Robert Merle

op basis van de Nederlandse vertaling van Wim Burkunk in het Frysk vertaald door Tjitske de Boer en Saakje Dockter.

It stik ‘Singelier’ lit ús in nuvere hûshiilding sjen. It is de famylje Singetier: beppe, heit, fjouwer soannen, fjouwer dochters en Arthur it skelet.
Elts fynt fan himsels dat er likke geniaalis. De wrâld hat dat lykwols net untdutsen, mar dêr bekroadzje se harren net om. Beppe is widdo en hja is troud west mei Caspar Singelier en de neiteam bestiet zit de fjouwer frijfeinten en like folle frijfammen. Dan kriget dochter Gloria kunde oan Cesar, in kreaze jongeman dy’t in ofspraak hat mei Gloria en mei har trouwe wol. Hoe komt it dan mei harren ’takomstteater?’

Aparte klucht
Fryske krite spilet tige singelier toaniel
Singelier spjalt Dokkum

,Singulier,  spjalt Dockum

Bestjoerslid Alle Tamminga miende syn spilersploech nei ófrin sels ôfalle te moatten en ûskuldige him by it publyk for it “modèrne stik, dat net elkenien daliks begripe sil”, Doe’t  er him dernei foar de twadde kear ûntskuldigje soe, diskear foar ‘de dregens’ fan it stik hiene de spilers har nocht en dêrmei foel foar Tamminga it doek. Letterlik wol te Ferstean.
-zie resencie van Sietse de Vries-

“Singelier” werd geschreven door de fransman Robert Merle in 1968,  een tijd dat het absurdisme in het theater hoogtij vierde.